Als broers samen een huis kopen?
Als broers samen een huis kopen? Doen we, dachten Marco (25) en Dennis (23) Verloop uit Terwispel. De twee kochten in eigen dorp een jaren 30-woning, een opknapper. Het plan? Het huis omtoveren tot een moderne mantelzorgwoning waarin ook hun ouders te zijner tijd kunnen wonen. ‘Een hartstikke leuke uitdaging.’
Een halfjaar geleden kregen ze de sleutel. En er is al best veel gedaan, vinden ze. “De hele bovenverdieping is al voorzien van nieuwe gipsplaten”, vertelt Dennis. “Een paar weken geleden is op de begane grond alles gesloopt. M’n hele vriendenploeg heeft geholpen. Hartstikke mooi vonden ze dat, een beetje ‘roechhauwe’.” Marco, grijnzend: “Het was echt béuken.”
Dat beuken leverde maar liefst zo’n vijf aanhangwagens sloopafval op. Dennis: “We zijn met volle karren heen en weer naar de stort gereden, dat scheelde ons een container. Tussen de middag hadden m’n ouders thuis soep en broodjes klaarstaan, ’s avonds sloten we af met een barbecue. Mooi om zoiets met je vrienden te doen, toch? Straks gaat de houten vloer beneden eruit, dan kunnen we leidingen leggen en een uitbouw plaatsen. En dan kan de betonvloer erin. Als dat klaar is, schiet het al op.”
‘Terwispel is gewoon ‘ons’ dorp’
Marco en Dennis. Broers, nuchtere Friezen en rasechte Terwispelers. Beiden opgegroeid in het dorp, en nog thuiswonend. En allebei werkzaam in de scheepsbouw. Marco als jachtschilder, Dennis als exterieurtimmerman. Tot vorig jaar was Dennis totaal niet bezig met ‘uit huis gaan’, maar Marco keek al wel een beetje om zich heen. “Liefst wilde ik iets kopen”, zo begint hij het verhaal. “Ik had in Jubbega en Gorredijk woningen bekeken, maar daar wilde ik eigenlijk niet naartoe.” Lacht. “Ik ben echt een Terwispel-man. We hebben hier alles-“ Dennis valt zijn broer bij. “Voetbal, vrienden…” Marco: “’t Is gewoon ‘ons dorpie’, zeg maar.”
Terwispel zou het dus worden, en nergens anders. En toen stond er ineens in hun eigen straat een woning te koop – letterlijk drie deuren verderop. Marco: “Een vrijstaande woning uit de jaren ‘30. In feite waren het twee woningen, verbonden door een garage. De kleinste woning werd als hok gebruikt, maar vroeger waren het twee aparte woningen. Het leek me wel wat, maar er was een probleem: financieel was het voor mij alleen niet te doen. Toen kwam mijn moeder met een briljant idee: ik zou het misschien wel samen met Dennis kunnen kopen.”
Alles slopen!
Dennis: “Ik herinner me nog dat ik op de bank tv lag te kijken toen ze dat zei. Ik dacht: ach, we kunnen altijd even op de open dag gaan kijken. Het huis was vanbinnen behoorlijk verouderd. Op zich ook wel weer mooi, want daardoor hoefden we er niet over na te denken wat mocht blijven en wat weg moest.” Marco, bondig: “Alles slopen.” Dennis: “Precies. Het idee was om het hele huis aan te pakken: wanden, vloeren, kozijnen, alles. Ik werd er wel enthousiast van.”
Maar kijken betekent nog niet kopen. “Er waren meer liefhebbers”, vervolgt Marco. “Ik wist: we moeten niet te laag gaan zitten met ons bod. De begeleiding van Maarten, makelaar bij Makelaardij Sierd Moll, was heel prettig. Hij legde er geen druk op, maar zei: doe gewoon een bod waar jullie je goed bij voelen. Ik herinner me dat ik op m’n werk werd gebeld met het goede nieuws dat ons bod was geaccepteerd. Een heel apart gevoel. Ik heb natuurlijk gelijk m’n broer gebeld – die zat die dag toevallig op school – en daarna onze ouders.”
Mantelzorgwoning
En nu zijn Marco en Dennis dus samen eigenaar van een vrijstaande woning aan de Opsterlandse Compagnonsvaart. Marco: “Een fantastisch plekje, mooi aan het water. We hebben zelfs een eigen aanlegsteigertje.” Samen met hun ouders bedachten de jongens een toekomstgerichte constructie voor het huis. “De kleine woning rechts wordt een soort mantelzorgwoning”, legt Marco uit. “Gelijkvloers en goed toegankelijk. Het idee is dat Dennis straks in de woning links gaat wonen en ik in het kleine huisje rechts. Elk krijgen we onze eigen ingang. Als onze ouders eraan toe zijn en kleiner willen wonen, verhuizen zij naar de mantelzorgwoning en ga ik terug naar het ouderlijk huis.”
Een prachtig plan. Maar voor het zover is, moet het huis dus van boven tot onder worden verbouwd. Hoe is de taakverdeling? Dennis: “Ik doe het meeste timmerwerk, Marco houdt zich met de elektra bezig. Af en toe helpt ‘ie met het bevestigen van een gipsplaatje. Hij gaat samen met m’n vader ook de leidingen doen. M’n vader is een goeie doe-het-zelver, Marco maakte vroeger ook al dingen zelf.” Marco: “Ik heb in totaal wel acht boten en een camper opgeknapt. Ik ben geen timmerman, maar best handig. En ik leer van Dennis.” Ook handige vrienden en mensen uit het dorp willen wel helpen, bijvoorbeeld met het plaatsen van de keuken en badkamer.
Drie keer per week voetballen
En dat alles gebeurt buiten werktijd. Het gaat ze zo’n tweeënhalf jaar kosten, schatten ze in. “Het kost me inderdaad m’n vrije tijd, maar dat heb ik er wel voor over”, zegt Dennis. “Het is een hartstikke leuke uitdaging. We proberen zo veel mogelijk momenten te pakken. Soms doe je in een weekend wat minder, dat moet ook kunnen. Tweeënhalf jaar achter elkaar doorwerken hou je niet vol.” Zit er nog wel een vakantie in? Marco, lachend: “Ik ga straks lekker twee, drie weken weg met de boot.” “Afgelopen weekend waren we weg met onze keetploeg uit Terwispel”, zegt Dennis. “Het huis moet wel een keer klaar natuurlijk”, vervolgt Marco. “Maar het sociale gebeuren vinden we ook belangrijk. We voetballen beiden in het eerste hier, dat gaat gewoon drie keer in de week door. We doen de bouw erbij en zien wel hoe lang het duurt.”
Over dat sociale aspect gesproken: de broers hebben al meerdere feestjes gebouwd in het huis. “Het weekend nadat we de sleutel hadden, organiseerden we een groot feest voor 40 man”, vertelt Dennis. “Om te laten zien hoe het huis er op dat moment uitzag.” Marco: “We hadden zelfs een tap gehuurd. Daarna was ik jarig en hadden we hier opnieuw feest. We houden gewoon van feestjes, onze vrienden zijn belangrijk voor ons.” Dennis: “Als de verbouwing klaar, is geven we weer een feestje.”
'Hij heeft een punt'
Toch even de vraag of dat nou wel werkt, klussen met je broer. Botst het nooit? Marco: “Zeker wel. Dan schelden we een keer op elkaar en dan gaan we weer lekker door. Soms hebben we ruzie. Om kleine dingetjes.” Dennis komt met een voorbeeld op de proppen. “Soms leg ik Marco iets uit en denk ik dat ‘ie het wel snapt. Maar dan snapt ‘ie het dus niet. Daar kan ik me wel aan ergeren.” Marco, droog: “Dat heb ik andersom ook. We hebben soms ook gewoon een andere kijk op dingen. Dennis wilde bijvoorbeeld een deur tussen de keuken en de woonkamer houden.” Dennis: “Ik zag het al helemaal voor me: zo’n mooie zwarte glazen schuifdeur…” Marco: “Maar ik dacht: je kunt beter ruimte creëren, in plaats van al die hokjes. De muur moet er eigenlijk gewoon uit.” Dennis: “Hij heeft een punt.”
Enthousiast sommen de heren op hoe het er uiteindelijk uit zal gaan zien. Om te beginnen de grote woning. “De hoekkeuken komt hier”, wijst Dennis, “Daar de bijkeuken met werkblad en een gootsteen. De wasmachine komt eronder.” Lacht. “Misschien nog een goeie bierkoelkast, ook belangrijk. Waar nu de wc zit, komt straks de badkamer. Dan hier de eetkamer, de zithoek met de tv en de bank. Misschien maken we nog een klein eilandje in de keuken met barkrukken, maar dat zien we wel.” Boven zijn er nu twee slaapkamers, waaronder een grote die later in tweeën gedeeld kan worden. Beide deurkozijnen zitten er al in. Ook komt er boven een apart toilet.
Marco: “Het andere huisje krijgt een slaapkamer beneden en boven nog een kleine slaapkamer. De doorgang tussen de woningen gaat eruit, je moet het straks zien als twee-onder-één-kap. We willen echt ons eigen plekje hebben.” Zelfstandig wonen betekent ook: zelf koken. Marco: “We maken nu de grap dat er straks een klein luikje tussen de huizen komt. Dennis klopt erop en ik schuif er een bord eten door.” Dennis: “Als onze ouders een keer weg zijn, kookt Marco nu ook. Ik was af. Maar ja, straks moet ik natuurlijk voor mezelf zorgen.” Grinnikt. “Komt vast goed, ik zoek op YouTube wel op hoe het moet.”
Als alles volgens plan verloopt, is de dubbele woning rond de zomer van 2027 klaar voor bewoning. “Onze ouders vinden het geweldig dat we dit doen, ze zijn trots”, zegt Marco. “En op deze manier kunnen we ze dicht bij ons houden. Ik zie voor me dat ze straks in de zomer met hun boot weg zijn en ’s winters in het kleine huisje wonen.” Dennis: “Als er wat is, zijn we op deze manier beiden in de buurt. Ik vind het nu toch wel heel leuk om straks op mezelf te zijn. Ik zie mezelf hier mooi wat jaren wonen.” En wat als een van beide broers een partner krijgt of als dingen in de tussentijd anders lopen? Marco: “Dan is een Te koop-bordje zo geplaatst. We hebben van tevoren gezegd: we zien het wel. Maar we gaan er eerst alles aan doen om dit klaar te krijgen.”
Meer blogs en vlogs
